Neden her zaman hem öfkeli hem de kendini suçlu hissediyorsun? İçinde tarif edilemeyen bir öfke var, en küçük bir şeyden ateş alıyor, ama boşalttıktan sonraki suçluluk hissi, seni bir dalga gibi boğuyor, duygularını daha da kötü hale getiriyor. Bunun nedeni, belki de çocukken sevgi dolu bir ailede yaşamış olmandır; ebeveynlerin bir yandan "her şey senin iyiliğin için" sevgisi, diğer yandan "özverili" bir şekilde sana dert yanmalarıyla seni zor durumda bırakıyor. Onların davranışlarıyla yüzleştiğinde, "her şey senin iyiliğin için" zinciri seni kontrol altında tutulmuş bir öfke hissettiriyor, ebeveynlerinin zor hayatı ise onları incitme suçluluğu yaratıyor. Bu girdapta sıkışıp kalıyorsun, hem onların davranışlarını kabul edemiyor hem de suçluluk duygusuyla içsel bir çatışma yaşıyorsun. Sürekli ebeveynlerinin davranışlarıyla boğuşuyor, onlara karşı bir isyan ve suçluluk çatışması içinde debeleniyorsun. Hatta ebeveynlerini kurtarmak için iyi bir şekilde çalışıp öğrenmenin kendi hayat amacın olduğunu sanıyorsun, ama hiç sevdiğin şeyleri veya ne istediğini düşünmüyorsun. Bu nedenle özne olma yetisini kaybettiğin için, sık sık hayatının yönünü kaybetmiş hissediyorsun. Kendini başrol olarak görenlere imreniyorsun; onlar daima bağımsız düşüncelere sahipler, başkalarının ne düşündüğü yüzünden kendi seçimleriyle çatışmıyorlar. Onlar disiplinli, duyguları dengeli, gözlerinde bir ışık var ve oldukça motive görünüyorlar, çünkü istedikleri hayatı yaşıyorlar. Aslında, ebeveynlerinin duygularının ve kararlarının bedelini ödemek zorunda değilsin; onların fedakarlıkları ve dert yanmaları, kendi özne varlıklarını çoktan kaybettiklerini ve bunun farkında olmadıklarını gösteriyor. Ama bu onların hayatı, seninle ilgisi yok. Kendine ait olmayan sorumlulukları aşırı şekilde üstlenme; başkalarına uyum sağlamak için kendinden fedakarlık etme ya da başkalarını reddettiğin için suçluluk hissetme. Kendi sınırlarını net bir şekilde tanımlamak, hayatındaki dersin ilk adımıdır. #Gate 2025 Q2报告出炉##比特币巨鲸动向##山寨季何时到来？#
This page may contain third-party content, which is provided for information purposes only (not representations/warranties) and should not be considered as an endorsement of its views by Gate, nor as financial or professional advice. See Disclaimer for details.
Neden her zaman hem öfkeli hem de kendini suçlu hissediyorsun? İçinde tarif edilemeyen bir öfke var, en küçük bir şeyden ateş alıyor, ama boşalttıktan sonraki suçluluk hissi, seni bir dalga gibi boğuyor, duygularını daha da kötü hale getiriyor. Bunun nedeni, belki de çocukken sevgi dolu bir ailede yaşamış olmandır; ebeveynlerin bir yandan "her şey senin iyiliğin için" sevgisi, diğer yandan "özverili" bir şekilde sana dert yanmalarıyla seni zor durumda bırakıyor. Onların davranışlarıyla yüzleştiğinde, "her şey senin iyiliğin için" zinciri seni kontrol altında tutulmuş bir öfke hissettiriyor, ebeveynlerinin zor hayatı ise onları incitme suçluluğu yaratıyor. Bu girdapta sıkışıp kalıyorsun, hem onların davranışlarını kabul edemiyor hem de suçluluk duygusuyla içsel bir çatışma yaşıyorsun. Sürekli ebeveynlerinin davranışlarıyla boğuşuyor, onlara karşı bir isyan ve suçluluk çatışması içinde debeleniyorsun. Hatta ebeveynlerini kurtarmak için iyi bir şekilde çalışıp öğrenmenin kendi hayat amacın olduğunu sanıyorsun, ama hiç sevdiğin şeyleri veya ne istediğini düşünmüyorsun. Bu nedenle özne olma yetisini kaybettiğin için, sık sık hayatının yönünü kaybetmiş hissediyorsun. Kendini başrol olarak görenlere imreniyorsun; onlar daima bağımsız düşüncelere sahipler, başkalarının ne düşündüğü yüzünden kendi seçimleriyle çatışmıyorlar. Onlar disiplinli, duyguları dengeli, gözlerinde bir ışık var ve oldukça motive görünüyorlar, çünkü istedikleri hayatı yaşıyorlar. Aslında, ebeveynlerinin duygularının ve kararlarının bedelini ödemek zorunda değilsin; onların fedakarlıkları ve dert yanmaları, kendi özne varlıklarını çoktan kaybettiklerini ve bunun farkında olmadıklarını gösteriyor. Ama bu onların hayatı, seninle ilgisi yok. Kendine ait olmayan sorumlulukları aşırı şekilde üstlenme; başkalarına uyum sağlamak için kendinden fedakarlık etme ya da başkalarını reddettiğin için suçluluk hissetme. Kendi sınırlarını net bir şekilde tanımlamak, hayatındaki dersin ilk adımıdır. #Gate 2025 Q2报告出炉# #比特币巨鲸动向# #山寨季何时到来？#