Bir zamanlar denizleri aşmanın zor olduğunu düşünmüştüm, Wushan'dan başka bulut yok, sonra anladım ki, nihayetinde zayıf su denizi değiştirecek, artık Wushan’a özlem yok. Sevdiğim şeyleri hâlâ seviyorum ama artık sahip olma konusunda takıntılı değilim. İnsan, tutamayacağı şeylerle veda etmeyi öğrenmeli; bazı manzaralar sadece izlenmeli, saklanmamalıdır. Bazı insanlar, sadece karşılaşmak için uygundur, el ele tutuşmak için değil. Bu yüzden, elimden geleni yaptıktan sonra akışa bırakmayı seçiyorum. Ben değişken biri değilim, sadece tutkum da nihayetinde sınırlı. Eğer samimiyet filizlenemiyorsa, o zaman dikenlerle dolsun. Dünyada tanıdık bir yüz bulursam, kaderde bir ayrılık da vardır. Bir tür hüzün vardır, "güzel günler var" diyerek, ama hayatın belirsizliğine yenik düşmektir; bir tür pişmanlık vardır, sadece sıradan bir buluşma ve ayrılık zannederek, aslında bu hayatımdaki son görüşmedir…